اصولاً سازندگان ژاپنی تفکر درازمدت دارند و احتیاط و دوراندیشی از ارکان فکری غالب مدیران اقتصادی در ژاپن است. از همین رو تا آنجا که بتوانند از سرمایه‌گذاری جدی در مناطق پر ریسک اقتصادی دوری می‌جویند و مناطق باثبات و پررونق را از این لحاظ ترجیح می‌دهند. ازجمله مکان‌هایی هم که ژاپنی‌ها در آن بسیار فعال‌اند کشور چین است و این همکاری تنها شامل مونتاژ صرف نیست بلکه همراه و توأم با انتقال تکنولوژی و ارتقاء صنعت ساخت قطعه نیز هست و به همین خاطر هم شاهدیم که بخش اعظم قطعات این خودروها منجمله اجزای بدنه، پیشرانه و… در چین و تحت نظارت ژاپنی‌ها ساخته می‌شوند و این‌گونه نیست که تمامی قطعات و اجزای یک خودرو از ژاپن مستقیماً بار کشتی شده و در چین تنها سرهم‌بندی و مونتاژ گردد و تمام! نکته جالب دیگر هم در این میان، فرایند بومی‌سازی برخی از خودروهای ژاپنی در این سرزمین است، این پروسه تا بدان حد گسترش یافته که حتی نام برخی از این خودروها را هم از خود متأثر نموده است و نام اصلی این مدل‌های ژاپنی را به چینی بدل کرده است!
چندی پیش متن بسیار کوتاهی از تولید سوزوکی ویتارای نسل جدید در سایت «CARNEWSCHINA» منتشر گردید که آنچه در ذیل می‌آید برگردان آن متن است.
فروش سوزوکی ویتارای ساخت چین از سی‌ام ماه نوامبر امسال در این کشور آغاز شده است. بهای آن از ۹۹,۸۰۰ یوآن (۱۶,۳۰۰ دلار) شروع و به ۱۵۹,۸۰۰ یوآن (۲۶,۱۰۰ دلار) ختم می‌گردد. این خودرو برای نخستین بار در ماه سپتامبر سال جاری و در نمایشگاه خودروی چنگدو (CHENGDU) به نمایش درآمد. تولید آن نیز قرار است که توسط شرکت چانگان صورت پذیرد که مدت‌های مدیدی است که با شرکت سوزوکی مشارکت (JOINT VENTURE) دارد.
در وهله اول، این خودرو برای بازار محلی چین ساخته خواهد شد. از همین رو، نام چینی ویتلا (WEITELA) را برای آن درنظر گرفته‌اند. سوزوکی ویتارا با دو پیشرانه متفاوت که هر دوی‌شان چهار سیلندر و بنزینی می‌باشند، در این بازار ارائه می‌شود. نخستین آن‌ها نسخه‌ای ۱.۶ لیتری بوده و از توان خروجی معادل ۱۲۲ اسب بخار بهره می‌برد و آن دیگری هم نمونه‌ای ۱.۴ لیتری و توربو شارژ می‌باشد که مجهز به سامانه BOOSTER JET” T” می‌باشد و از توانی معادل ۱۴۰ اسب بخار برخوردار است. پیشرانه ۱.۶ لیتری به همراه یک گیربکس ۵ سرعته دستی ارائه می‌شود که نیرو را به چرخ‌های جلوی این خودرو منتقل می‌کند و نسخه ۱.۴ لیتری هم با یک گیربکس ۶ سرعته خودکار عرضه می‌شود و نیروی حاصل از پیشرانه را از طریق سیستم “ALL GRIP” به تمامی چرخ‌های آن منتقل می‌کند.
نسخه ۱.۶ لیتری این خودرو مدل خیلی ارزانی نیست و تنها در یک نسخه ارائه می‌شود، در قیاس با آن، نمونه ۱.۴ لیتری توربو این خودرو در پنج تیپ متفاوت عرضه می‌شود. علاوه بر آن، هیچ ارتباط منطقی هم بین بهای این دو نسخه دیده نمی‌شود. درحالی‌که نمونه ۱.۶ لیتری تنها در بازه زیر ۱۰۰,۰۰۰ یوآن عرضه می‌شود، ارزان‌ترین تیپ از پیشرانه ۱.۴ لیتری با بهایی معادل ۱۲۱,۸۰۰ یوآن استارت می‌خورد.
بخش اعظم کابین این خودرو به رنگ تیره است که برخی از جزییات آلومینیمی در جای‌جای آن قابل مشاهده است. همچنین، داشبورد، فرمان، کنسول، صندلی‌ها و حتی کف این کابین هم به رنگ تیره است. بااین‌وجود، دریچه‌های گرد کانال هوا از طراحی سرد و غیر صمیمانه‌ای برخوردارند و البته این معضل تنها قطره‌ای از مشکلات موجود در این کابین است. سیستم نمایشگر اطلاعات این خودرو سامانه‌هایی همچون سیستم ناوبری، یک رادیو، یک MP3 PLAYER و یک MP4 PLAYER و تلفن و اتصال USB را در خود جمع نموده است. لبه‌های صندلی عقب هم از دوخت قرمزرنگ بهره می‌برند. در نمای عقب نیز لوله اگزوز این خودرو از دیدگان مخفی هست ولی اجزای سیستم فنربندی آن بیش‌ازاندازه دیده می‌شوند.