باز هم وانتها ، ماسل‌کارها و کلاسیکهای تا ته اسپرت خوابیده و رینگهای کرومی ۲۲ ! باز هم نمایشگاهی که در آن برق از چشمانتان خواهد پرید! بله، شما قدم به اوتوراما گذاشتید. اوتورامایی که نوعی دیگر از نمایشگاههای کلاس SEMA است، با چاشنی کلاسیک بودن! هات‌رادها و تراکهای این نمایشگاه کلا در فاز دیگری نسبت به آنچه در اروپا روی می‌دهد، هستند.
انجمن هات راد میشیگان(MHRA) اولین دوره اوتوراما را در سال ۱۹۵۳ برگزار کرد و موفقیت چشمگیر آن باعث شد برگزاری آن در سالهای آتی و همچنین دیگر نقاط آمریکا ادامه یابد. در این رویداد خودرویی، نمونه هایی عموما کلاسیک با ارتقا و به روزآوری به نمایش درمی آیند. خودروهایی که به مرحله نهایی راه می یابند به عنوان “۸خودرو بزرگ” شناخته شده و بهترینشان جایزه دان ریدلر(جایزه اولین دوره را دریافت کرده است و جایزه اتوراما به نام او، جایزه دان ریدلر نام گرفته) را خواهد گرفت و در سال۲۰۱۶، اولدزموبیل کروک ۳۹ با بدنه کشیده متعلق به بیلی تامس، شوی کوپه واگن فانتوم ۶۱ متعلق به جو هوریش، گراهام ۳۸ مایکل مارکنز، وانت فورد۴۱ کاملا سفارشی ریچارد بویل، هات راد مرسدس ۵۲ مارک گودنز، فورد ۳۷ کنی ولش، ویلیز۴۰ گرِگ مالوِسو و فالکون۷۶ برادران بیتمید به مرحله نهایی راه یافتند.
دیترویت را قطعا می توان علاوه بر صنعتی بودن و مرکزیت خودروی آمریکا، شهر وانتهای کلاسیکی دانست که غبار کهنگی و زنگار و نوستالژی خودروهای دهه ۳۰ تا ۶۰ آن را فرا گرفته است. خودروهایی که بعضی از آنها با عشق صاحبانشان دوباره احیا شده اند و خاطرات قدیمی را دوباره را با طعمی اسپرت و مخلوطی از مدرنیته زنده کرده‌اند. اینجا فقط اسب بخار مهم است و اینچ مکعب! همه چیز فدای یک اینچ مکعب بیشتر!
در اینجا به بررسی برخی خودروهای به اصطلاح شاخ نمایشگاه می پردازیم، چرا که اگر خواسته باشیم کل نمایشگاه را بررسی کنیم چند مقاله و چند سری مطلب طول خواهد کشید. در این زمینه، یکی از مدعیان جایزه ریدلر، یا یکی از ۸ خودروی بزرگ، شوی ایمپالای ۶۱ هوریش بود که از حالت سقف فلزی دودر به استیشن اسپرت بیایانی با عنوان “دابل بابل” (سقف حبابی شکل یک مدل ایمپالا) تبدیل شده و سقف، ستون c و درب عقب که حالا طویل‌تر شده‌اند از سقف و شیشه عقب یک شوی ۶۱ سقف حبابی ساخته شده‌اند.
کوپه ویلیز ۴۰ مالوِسو را می توان یک گونه مدرن و شگفت انگیز بپاس گسرهای(گونه ای هات راد دهه‌های۷۰_۵۰) دهه۶۰ و یکی از ۸ خودروی بزرگ دانست. کیت تقویتی هیلبورن با بلوک های بزرگ سیلندر۵۴۰ و سیستم دمش انژکتوری۷۱-۸ قادر به تولید ۸۵۰ اسب بخار ناقابل است.
وانت فورد۶۱ تاد ویلیامز که اینهمه راه از فینیکس آمده و در مرکز هات راد گراهام تنسی هم ساخته شده، آمده تا رینگهای ۲۲ اینچی کروم پولیشی‌اش مجهز به سیستم ترمز سرامیکی را به رخ بکشد. اما در داخل آن، فضا حال و هوای دیگری دارد؛ به گونه ای که لایق جایزه بهترین طراحی داخلی هم هست.
داج رم ۱۵۰۰ موری فف مخصوص درگ که جایزه سال بهترین وانت را هم در کارنامه دارد، به یک کیت مگنوسون مجهز شده و با کاهش ۴ اینچی ارتفاع و نیروگاه ۵.۷ لیتری HEMI 500 اسب بخار نیرو تولید می کند.
و آنچه انتظار دیدنش را نداشتیم: یک ترکیب عجیب و غریب؛ یک شوی ۵۵ با سیستم دمشSOHC فورد که از حالت سقف فلزی تبدیل به رودستری با جهار صندلی مجزا شده بود. بدنه کاملا اصلاح شده در شاسی آرت موریسونِ مجهز به کمکهای کوروت c6 جای گرفته بود. “جی۳ راد” داکوتا استودیوی طراحی آن بود.
گری باک هم از زمان خرید در سال۷۸، ماجراهای زیادی با استینگری۶۷ داشته و کل آمریکا را با آن گشته و در جاده های آسفالت و خاکی و مسیرهای زیادی رانندگی کرده است. موتور بلوک ۴۲۷ با توان ۶۶۳ اسب بخار یار همیشگی او بوده است.
کاماروی ۶۹ الکس شورت ۱۲۰۰ اسبی مجهز به پیشرانه LSX 427 توربودوقلو ساخت تامسون اتوموتیو با گلگیرهای متورم عقب و چراغهای نصبی گرد خاص محصولات شورلت با فناوری روشنایی شناور LED دیگر خودروی شاخص نمایشگاه بود که جلوپنجره مشبک خاص آن و هود بزرگش جلب توجه می کرد.
و پایان بخش گزارش، پلیموث ۶۷ GTX 900 اسبی ملقب به گلدراش یکی دیگر ازخودروهای زیبای نمایشگاه است که از پیشرانه ۵۷۲ اینچیHEMI با فناوری F.A.S.T و کاربراتور چهاردهنه بهره می‌برد که گلگیرهای بادداده در عقب و سیستم تعلیق فنرلول دست ساز در جلو و تعلیق کامیونی در عقب را باید به نکات برجسته آن افزود.