مطالب مرتبط
رنو مدلی اسپرت و دونفره از خودروی هاچ‌بک زوئی معرفی کرده که به سیستم چهارچرخ محرک نیز مجهز شده است. زوئی اسپرت، به جمع خودروهای هاچ‌بک و اسپرت رنو می‌پیوندد که امروزه شامل رنو کلیو V6 و مگان RS می‌شود؛ درحالی‌که قدیمی‌ترین آن‌ها مدل رنو ۵ توربو بود. البته به این زودی‌ها زوئی اسپرت را در نمایندگی‌های فروش رنو مشاهده نخواهیم کرد؛ چرا که این خودرو فعلا یک محصول مفهومی به شمار می‌رود و تنها یک دستگاه از آن تولید شده است. در حقیقت رنو این خودرو را تولید کرده است تا قادر باشد پیوندی بین خودروهای جاده‌ای و مدل‌های مسابقه‌ای فرمول E ایجاد کند. البته باید گفت زوئی اسپرت با وجود اینکه یک خودروی مفهومی است؛ ولی در عین حال کاملا کاربردی خواهد بود و می‌توان آن را مورد استفاده‌ی روزانه قرار داد.
از تفاوت‌های این خودرو با مدل عادی زوئی باید به عرض بیشتر آن اشاره کرد؛ اما فاصله‌ی محوری خودرو بدون تغییر باقی مانده است که این مورد سبب می‌شود خودرو از نمای بالا حالتی مربع شکل پیدا کند. این سبک طراحی موردی مثبت برای هندلینگ خودرو به شمار می‌رود. در بدنه‌ی رنو زوئی e-Sport، از قاب آینه‌ها گرفته تا رینگ‌ها، از الیاف کربن استفاده شده است. به این نکته نیز باید اشاره کرد که به‌منظور بهبود آیرودینامیک خودرو، آینه‌ها دارای ضخامت بسیار کمی هستند. بدنه‌ی این خودرو نیز از الیاف کربن ساخته شده است و این مورد باعث شده وزن خودرو به ۱۴۰۰ کیلوگرم برسد که در مقایسه با مدل استاندارد زوئی، ۸۰ کیلوگرم سبک‌تر است.
در بخش پیشرانه، از دو موتور برقی متعلق به خودروهای فرمول E بهره‌گیری شده است که مجموعا می‌توانند ۴۶۰ اسب بخار قدرت و ۶۴۰ نیوتون متر گشتاور تولید کنند. شاسی این خودرو نیز به‌صورت ویژه طراحی شده و از فناوری تیوبی یا اصطلاحا Tubular در آن استفاده شده است. این شاسی فولادی سیستم تعلیق خودرو را در خود جای داده است که در محور جلو از نوع دوبل جناغی و در محور عقب از نوع چهار اتصالی تنظیم شونده است. ضمن اینکه شاسی خودرو نیز تقویت شده و در داخل آن از رول کیج دارای استاندارد مسابقات اتومبیل‌رانی FIA استفاده شده است.
نیروی پیشرانه به هر چهارچرخ خودرو انتقال پیدا می‌کند که نسبت انتقال آن ۴۵ درصد برای محور جلو و ۵۵ درصد برای محور عقب است. برای انتقال این نیرو از دیفرانسیل‌های مکانیکی در هر دو محور استفاده شده است.
این هاچ‌بک برقی توانایی رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، در ظرف ۳.۲ ثانیه دارد و حداکثر سرعت آن به ۲۱۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. برای روشن کردن خودرو و آغاز حرکت با آن، لازم است ابتدا پای خود را روی پدال ترمز بگذارید، کلید قرمزرنگ روی داشبورد را بچرخانید و سپس با استفاده از کلید چرخانی که در کنار آن وجود دارد، پیشرانه را روشن کنید.
شتاب‌گیری با این خودرو به‌قدری سریع است که بدن راننده را به‌شدت به صندلی‌های اسپرت ریکارو فشرده می‌کند و این شتاب‌گیری عالی، حداقل تا سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت ادامه خواهد داشت. شتاب‌گیری این خودرو بیشتر به خودروهای توربوشارژر یا مسابقه‌ای شباهت دارد.
هندلینگ رنو زوئی e-Sport همانند سایر هاچ‌بک‌های اسپرت رنو بسیار عالی است و عملکرد ترمزهای آن در پیچه‌ای تند، خوب ارزیابی می‌شود. نکته‌ی مثبت در این زمینه؛ توانایی بالای این خودرو در هنگام خروج از پیچ است، جایی که می‌توانید دوباره پای خود را تا انتها روی پدال گاز فشار دهید تا شاهد هرزگردی چرخ‌ها باشید. سیستم فرمان هم عملکردی در حد خودروهای حرفه‌ای رالی خواهد داشت. در کل، عملکرد خودرو آن‌قدر خوب است که باید اعتراف کرد این مدل می‌تواند در آینده به‌عنوان جانشین شایسته‌ای برای رنو کلیو V6 مطرح شود.
فعلا، مهم‌ترین مانعی که بر سر راه تولید انبوه این خودرو وجود دارد، باتری‌های آن است؛ چراکه باید فناوری آن‌ها به‌اندازه‌ی کافی پیشرفت کند. در حال حاضر اگر ۱۰ دور با زوئی اسپرت در پیست بزنید، انرژی آن به اتمام خواهند رسید. مورد دیگر، کم‌صدایی اتومبیل‌های برقی است که برای یک نمونه‌ی اسپرت، چندان خوشایند نیست. در طرف مقابل از نکات مثبت رنو زوئی e-Sport باید به مرکز ثقل بسیار پایین آن اشاره کرد که نه‌تنها هندلینگ خودرو را بهبود بخشیده است، بلکه پایداری خودرو در هنگام شتاب‌گیری را افزایش می‌دهد. گرچه هنوز زمان زیادی تا تولید انبوه چنین خودرویی باقی مانده است؛ اما رنو با تولید زوئی e-Sport نشان می‌دهد که پیشرانه‌های درون‌سوز تا چه اندازه در معرض تهدید قرار دارند.
منبع TOPGEAR