کلاس A در سال ۱۹۹۷ به‌عنوان خودرویی جمع‌وجور دیفرانسیل جلو به بازار عرضه شد. این خودرو در سال ۱۹۹۷ توسط مجله سوئدی «Teknikens Värld» مورد آزمایش قرار گرفت و نتوانست آزمون قدرت مانور این مجله را با موفقیت پشت سر بگذارد. این امر لطمهٔ بزرگی به اعتبار مرسدس بنز زد و به همین دلیل مجبور شد تا تغییرات عمده‌ای در سیستم تعلیق A کلاس اعمال کند.
از سوی دیگر مرسدس بنز مدعی بود که پلت فرم این خودرو از تطبیق‌پذیری و انعطاف‌پذیری بالایی برخوردار است؛ بنابراین سازندهٔ آلمانی نیاز به ارائهٔ مدلی از A کلاس داشت تا بتواند ثابت کند این خودرو هم ایمن و هم سرگرم‌کننده است.
بدین ترتیب مرسدس بنز به این نتیجه رسید که بهترین کار حذف چرخ زاپاس A کلاس و نصب پیشرانه دومی با ۱۲۵ اسب بخار قدرت برای حرکت با سرعت‌هایی بیش از ۲۰۰ کیلومتر بجای آن است! البته از این شیوه سال‌ها پیش در سیتروئن ۲CV صحرا دوموتوره نیز استفاده شده بود.
این ایده تأیید شد و مرسدس بنز با همکاری AMG ساخت A کلاس دوموتوره را آغاز کرد. برای این خودرو دو پیشرانه مدل A190 باقدرت هریک ۱۲۵ اسب بخار انتخاب شد که توان کلی خودرو را به ۲۵۰ اسب بخار و گشتاور آن را به ۳۶۰ نیوتن متر می‌رساند. پیشرانه اول مانند A190 های استاندارد در جلوی خودرو قرار داشت اما پیشرانه دوم به‌صورت هوشمندانه‌ای در قسمت زیرین صندوق بار قرارگرفته بود. هرچند همان‌طور که اشاره شد چرخ زاپاس خودرو حذف شد اما حجم صندوق بار هیچ تغییری نسبت به مدل‌های استاندارد نداشت که این مورد در نوع خود شگفت‌انگیز بود.
مطالب مرتبط
به دلیل افزایش وزن ناشی از اضافه شدن موتور دوم، سیستم تعلیق باید تقویت می‌شد. بدین ترتیب ارتفاع آن کاهش یافت، رینگ‌های ۱۸ اینچی اسپرت ۵ پره با لاستیک‌های ۲۲۵ جایگزین رینگ‌های استاندارد شدند و دیسک‌ها و کالیپرهای ترمز جلو نیز از سدان اسپرت E55 قرض گرفته‌شده و بر روی A کلاس نصب شدند. برای افزایش نیروی روبه پایین یا داون فورس نیز یک کیت بدنه که شامل سپرهای پهن جلو و عقب، اسپویلر جلو و رکاب‌های اسپرت می‌شد بر روی خودرو نصب گردید.
A کلاس دوموتوره که A38 AMG نام‌گرفته بود، در حالت عادی تنها با استفاده از پیشرانه جلویی حرکت می‌کرد و در صورت تمایل راننده، پیشرانه دوم توسط سوئیچی مجزا روشن می‌شد. هنگامی‌که هر دو پیشرانه کار می‌کردند عملکرد خودرو بسیار سریع می‌شد و شتاب صفرتا ۹۶ کیلومتر آن به فقط ۵.۷ ثانیه می‌رسید که اختلاف چندانی با فراری F355 آن دوران نداشت. بعلاوه موتور جلویی چرخ‌های جلو و موتور عقبی چرخ‌های عقب را به حرکت درمی‌آورد که این امر هنگام کارکرد همزمان هر دو موتور، A38 به خودرویی چهارچرخ متحرک تبدیل می‌کرد. حداکثر سرعت آن نیز به ۲۳۰ کیلومتر در ساعت می‌رسید.
سرانجام A38 AMG آماده شد و در پایان فصل مسابقات فرمولاوان سال ۱۹۹۸ بنمایش درآمد. سپس توسط «میکا هاکینن» راننده تیم فرمولاوان مک لارن مرسدس و قهرمان جهان در سال‌های ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹ مورد آزمایش قرار گرفت. امروزه این خودرو بسیار کمیاب است چراکه گفته می‌شود فقط ۴ دستگاه از آن ساخته‌شده است.
