یکی از مشغولیات فکری برای افرادی که در زمینه خودرو فعالیت دارند و یا علاقه وافری به اتومبیل دارند ایناست که اتومبیل های دیفرانسیل عقب برتر هستند یا اتومبیل های دیفرانسیل جلو؟ در اینجا باید اظهار داشتکه امروزه خریداران تحت تاثیر تبلیغات وسیع فروشندگان قرار گرفته اند و به همین علت خرید اتومبیل هایدیفرانسیل جلو زیادتر بوده و آن را رسماً به عنوان نمونه برتر در سطح دنیا پذیرفته اند که این انتخاب کاملاًدرست نیست چون فروشندگان براساس همین تبلیغات هدایت و چسبندگی خودرو دیفرانسیل جلو را بهتر از دیفرانسیل عقب دانسته اند که در بسیاری از موارد خالی از حقیقت است. در این مقاله برای روشن شدن تفاوت این دو خودرو این سیستم ها را با هم مقایسه می کنیم، هر کدام از این دو سیستم دارای امتیازات مخصوص به خود هستند و بد نیست بدانید که بیشتر امتیازات خودرو دیفرانسیل جلو در مواردی غیرازچسبندگی و نحوه حرکت اتومبیل است.
مهمترین امتیاز دیفرانسیل جلو افزایش فضای داخلی اتومبیل است چون قراردادن موتور و جعبه دنده و دیفرانسیل در محفظه موتور باعث جلوگیری از احداث برجستگی میانی در کف اتومبیل می شود. در نتیجه کفاتاق اتومبیلهای دیفرانسیل جلو مزاحمتی برای سرنشیان ایجاد نمی کند. از دیگر محاسن با اهمیت اتومبیلهای دیفرانسیل جلو موضوع اقتصادی بودن آنها از نظر میزان مصرف بنزین است. چون در مقایسه با انواعمشابه دیفرانسیل عقب از وزن کمتری )حدود ۱۰ % کاهش وزن( برخودارند. بعلاوه بدلیل جمع و جور بودنقطعات مکانیکی امکان بهره گیری از فضای بیشتر را به طراحان در جهت کم کردن ابعاد اتومبیل بخصوص طول آن میدهد. بنابراین کاهش وزن و کوچک شدن اتومبیل تاثیر زیادی در کاهش مصرف سوخت آن دارد. شتاب حرکتخودرو دیفرانسیل جلو در حرکت روی برف
یخ و سطوح لغزنده خیلی خوب است، چون وزن بیشتری را در چرخهای محرک جلوی خود خواهند داشت وچون چسبندگی چرخهای جلو بدلیل وزن بیشتر جلوی اتومبیل زیاد است، شتاب اینگونه اتومبیل ها در سطحلغزنده خوب است. برای پیشرفت خودروها از نظر آیرودینامیکی طراحان به سه مورد توجه بیشتری دارند.
-۱ بدنه خودرو از جلو به عقب باید با شیب ملایمی صعود کند.
-۲ انتهای خودرو از جهت عرض رفته رفته باریک شود.
-۳ انتهای خودرو مانند مخروط سربریده باشد )دم خودرو بریده شود(
یکی از محدودیتهای خودروهای دیفرانسیل جلو این است که به دلیل انباشتگی قطعات مکانیکی در جلویخودرو نمی توان این قسمت را با شیب ملایمی ساخت در نتیجه بند یک را که یکی از اساسی ترین اصولطراحی است نمی توان خوب برای خودرو دیفرانسیل جلو اجرا کرد و در نتیجه مقاومت خودرو در برابر هوا زیاداست. از نظر سرویس و نگهداری به دلیل انباشتگی قطعات روی هم هزینه تعمیر و نگهداری آنها زیاد است. درمسئله شتاب گیری و سرعت عمل در آغاز حرکت عامل تعیین کننده شتاب یک خودرو دیفرانسیل جلو)صرفنظر از نیروی موتور و گیربکس) مقدار نیروی عمودی است که به چرخهای دارای نیروی محرک آن وارد میشود. این نیرو تشکیل شده است از:
حاصل تفریق وزن ساکن و مقدار وزنی که در هنگام شتاب گیری از چرخهای محرک به قسمت عقب منتقل میگردد. چنین کاهش وزن در جلوی اتومبیل باعث کاهش چسبندگی محور جلو به زمین می شود. بنابرایندیفرانسیل جلو در هنگام آغاز حرکت به دلیل همین موضوع دارای قدرت سرعت گیری کمتری است.
البته میتوان این نقیصه را با انتخاب مدلی از دیفرانسیل جلو که تقسیم وزن در قسمت جلو بیشتر است تاحدودی مرتفع ساخت اما نقایص انجام چنین عملی این است که محدودیتهای زیادی در هنگام چرخشها بهوجود آمده و همینطور ترمزها کارایی خود را از دست می دهند و چرخهای عقب به سرعت قفل شده وچرخهای جلو هم علاوه بر این که مصرف لنت ترمزشان بالا می رود زود گرم می شوند و هدایت اتومبیلمشکل تر می گردد. مهمترین محدودیت اتومبیل های دیفرانسیل جلو را میتوان در قابلیت کم آن در هنگام ترمزو توقفهای خیلی فوری بر روی سطوح لغزنده به حساب آورد. در اتومبیلهای دیفرانسیل جلو اگر ترمز شدیدگرفته شود بعد از رها کردن پدال ترمز مقاومت موتور و گیربکس و دیفرانسیل که به چرخهای جلو متصل استبسیار زیاد بوده و چرخهای عقب بلافاصله شروع به چرخیدن می کند که این حالت وضع نا مناسبی را برایراننده در جهت کنترل اتومبیل و هدایت آن به سمت جلو به وجود می آورد، چون نیروی بازدارنده در جلو است ودر این حالت اتومبیل تمایل زیادی به چرخیدن و منحرف شدن از مسیر دارد. اتومبیل های دیفرانسیل عقب همدارای ویژگی خاصی هستند یکی از این محاسن راحتی در ارائه طرح است. طراحی خودروها باید به صورتیباشد که نیروی مثبت آیرودینامیکی )نیروی فشار که به جلوی خودرو وارد می شود( و نیروی منفیآیرودینامیکی (نیروی مکشی ناشی از حرکت رو به پایین لایه هوادر پشت بدنه اتومبیل( به حداقل رسد .