تویوتا پرادو: مشخصات و امکانات مدل های مختلف ان

تویوتا پرادو و نسل های اولیه این خودرو

کمپانی تویوتا دومین شرکت خودرو سازی در دنیا است و توانسته جایگاه ویژه ای در بازار کشور های مختلف پیدا کند. یکی از محصولات محبوب و پر فروش این کمپانی خودروی تویوتا پرادو است که با نام لندکروز پرادو نیز شناخته می شود. این خودرو با داشتن قابلیت های آفرود و عبور از مسیر های بیابانی به یک خودرو محبوب در میان جوانان تبدیل شده است.

KBL7 1 - تویوتا پرادو: مشخصات و امکانات مدل های مختلف ان

نسل سوم و چهارم تویوتا پرادو یعنی مدل های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ و مدل های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ اولین خودروهای پرادو هستند که وارد بازار ایران شدند. با ورود نسل سوم مردم استقبال فراوانی از این خودرو کردند و یک مفهوم جدیدی را در سبک خودروهای SUV ایجاد کردند.

نسل چهارم نیز به دلیل استقبال مردم از نسل قبلی مورد توجه فراوانی قرار گرفت. تویوتا با در نظر گرفتن شرایط جامعه و انتظار مشتریان از خودروسازان تویوتا پرادو را که برادر کوچکتر تویوتا لندکروزر است تولید کرد تا با مشخصاتی تقریبا مشابه تویوتا لندکروز اما با قیمتی مناسب تر بتواند جایگاه خوبی در سطح عموم مردم داشته باشد.

این خودرو که یک مدل SUV متوسط تویوتا محسوب می شود با ورود به داخل ایران به یک برند لوکس و معروف تبدیل شد و کمتر کسی بود که به این خودرو و برادر بزرگش علاقه ای نداشتند.( با یک بار نشستن در این خودرو و تجربه رانندگی با آن دیگر به سراغ خودروهای شاسی بلند دیگر کمپانی ها نمی روید) ، این سخن اکثر افرادی است که تجربه رانندگی با این خودرو را دارند. در ادامه با بررسی این خودرو با ما همراه باشید.

نسخه ابتدایی ( ۱۹۸۴ _ ۱۹۹۰ )

اولین نسخه از تویوتا لندکروزر پرادو در سال ۱۹۸۴ رونمایی شد که به عنوان یک وسیله نقلیه سبک تحت عنوان سری ۷۰ تولید شد. نام هایی مانند تویوتا لندکروزر، تویوتا لندکروز ۲ و Bundera، اسامی بودند که برای نامگذاری این خودرو مطرح شده بودند.

این خودرو به صورت دو درب با سقف پارچه ای و یک درب در قسمت عقب خودرو برای محفظه بار به بازار عرضه شد و تویوتا برای ان ۳ پیشرانه ۲.۴ لیتری ۲۲R I4 بنزینی، ۲.۴ لیتری ۲L I4 دیزلی و ۲.۴ لیتری ۲L-T I4  دیزلی فراهم کرده بود که با یک گیربکس ۵ سرعته دستی کوپل می شدند. این ها همان پیشرانه ها و گیربکس های هستند که در خودروی تویوتا ۴Runner از ان استفاده شده و ساخت شرکت hino  ژاپنی می باشند.

iuiX - تویوتا پرادو: مشخصات و امکانات مدل های مختلف ان

نسل اول ( ۱۹۹۰_ ۱۹۹۶ )  J70

اولین نسل تویوتا لندکروزر پرادو که در آوریل ۱۹۹۰ به ژاپن معرفی شد، شکل و ظاهر برادر بزرگتر خود را یعنی تویوتا لندکروزر سری j70 را به همراه داشت و به نوعی باعث سردرگمی افراد در انتخاب این دو خودرو شده بود. طراحی مجدد سپرهای جلو، کاپوت جدید و اضافه کردن دو چراغ در قسمت جلوی خودرو از جمله تغییرات این خودرو نسبت به مدل اولیه اش بود.

این خودرو برای اولین بار به سیستم پاشش سوخت برقی مجهز شد و با گیربکس اتوماتیک ۴ سرعته در ژاپن عرضه شد. پیشرانه ۲.۴ لیتری توربوشارژ این خودرو نیرویی معدل ۷۱ کیلو وات ( ۹۵ اسب بخار ) و ۲۴۰ نیوتن متر گشتاور تولید می کرد و در دو نسخه ۲ درب و ۴ درب در مدلهای( SX_EX_LX )عرضه میشد که فقط نسخه ۴ درب ان در دسترس است.

سیستم های فنربندی این خودرو برای راحتی بیشتر و عملکرد بهتر به روز رسانی شدند و این امکان را در اختیار راننده قرار می دادند که میزان فشردگی فنر ها را تنظیم کند.

در مدت زمان عرضه این خودرو تویوتا پیشرانه های این خودرو را بهبود می بخشید و هرکدام را با مدلی جدید تر ارتقاء می داد به طوری که پیشرانه ۲۲R نسخه بنزینی به پیشرانه ۲۲R-E (سیستم سوخت رسانی انژکتوری ) ارتقاء یافت و پیشرانه دیزلی با یک موتور ۲.۸ لیتری ( ۲۷۷۶ سی سی ) و پیشرانه  ۲.۴ لیتری ( ۲۴۴۶ سی سی ) ۲L-T توربوشارژ دیزلی با یک موتور مجهز به ( سیستم سوخت رسانی انژکتوری ) جایگزین شد.

روند جایگزین شدن و ارتقاء دادن پیشرانه های پرادو همچنان ادامه دارد. در سال ۱۹۹۳ موتور بنزینی ۲۲R-E با موتور ۲.۷ لیتری ( ۲۶۹۳ سی سی ) ۳RZ-FE و پیشرانه ۲L-TE توربوشارژ دیزلی با یک پیشرانه ۳ لیتری ( ۲۹۸۲ سی سی ) ۱KZ-T توربوشارژ دیزلی با سرسیلندر آلومینیومی جایگزین شد.

این پیشرانه ۱KZ-T همچنین قادر بود میزان الایندگی تولیدی را کاهش دهد. داشبورد این خودرو با مدلی جدید تر تعویض شد و تغییرات جزئی دیگری در ترمز ها و سیستم تعلیق خودرو انجام شد. در کنار گیربکس ۴ سرعته اتوماتیک تویوتا نسخه ۵ سرعته دستی را برای این خودرو نیز فراهم کرده بود.

OjhJ - تویوتا پرادو: مشخصات و امکانات مدل های مختلف ان

نسل دوم ( ۱۹۹۶ _ ۲۰۰۲ ) J90

در ماه می سال ۱۹۹۶ تویوتا پرادو سری J90 که مدلی کاملا مستقل برای خود محسوب می شد با تغییرات انجام شده بر روی سری J70 متولد شد. طول خودرو افزایش یافته بود و از ان خودروی کوچک به یک خودروی سایز متوسط تبدیل شده بود.

سیستم تعلیق های جلوی این خودرو با سیستم تعلیق های تویوتا تاکوما و ۴Runner مشترک بود. سری J90 درکارخانه خودرو سازی Tahara به صورت دو مدل ۳ درب با طول کوچک و مدل ۵ درب با طول خودروی نسبتا بزرگ عرضه می شد.

سری ۳ درب این خودرو با پیشوند R در ژاپن عرضه می شد مانند( RS_RX_RZ_RJ ). نسخه ۵ درب نیز با پیشوند T مانند ( TZ_TX_TS_TJ ) شروع می شد. تمامی مدل های سری J90 با سیستم تعلیق های جناغی دوبل و سیستم چهار چرخ متحرک عرضه می شدند.

ترمزهای ABS و یک مانیتور که فشار، دماسنج و ارتفاع را نشان می داد بر روی تمامی مدل های سری ۹۰ به صورت استاندارد قرار داشت. این مانیتور و سیستم های صوتی برای خودروهای عرضه شده در افریقای جنوبی به صورت یک اپشن در نظر گرفته شده بود.

سری J90 با ۵ پیشرانه قابل سفارش بود، دو پیشرانه بنزینی ۲.۷ لیتری ۳RZ-FE و مدل جدیدتر ۳.۴ لیتری ( ۳۳۷۸ سی سی ) ۶ سیلندر ۵VZ-FE و سه پپشرانه دیزلی ۲.۸ لیتری ۳L، موتور ۳ لیتری ۵L و موتور ۳ لیتری ( ۲۹۸۲ سی سی ) ۱KZ-TE .

همچنین یک نسخه لوکس از J90 وجود داشت که challenger نامیده می شد با مشخصات روکش چرمی بر روی صندلی ها و قطعات چوبی استفاده شده بر روی درب ها.

تا ماه ژوئن سال ۱۹۹۹ تغییرات جزئی در این خودرو صورت گرفت. برای پیروی از قوانین رانندگی جدید، تویوتا لامپ های مه شکن را در قسمت سپر جلویی نصب کرد به استثنای خودروهای افریقای جنوبی که شامل این طرح نمی شدند. برای کاهش سرقت های اتومبیل، تویوتا سیستم ضد سرقت را بر روی این خودرو تعبیه کرده بود.

سیستم های سرمایشی و گرمایشی، روف ریل و اپشن های دیگر در این سری از پرادو معرفی شده اند. تویوتا در جولای سال ۲۰۰۰ یک پیشرانه ۳ لیتری دیزلی جدید را با نام ۱KD-FTV مجهز به سیستم توربوشارژ جایگزین نسخه ۱KZ-TE در این سری کرد.

پرادو در کارخانه Sofasa  که یک شرکت کلمبیایی بود و محصولات شرکت تویوتا و مگان را تولید می کرد از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۹ بدون اینکه تغییرات اساسی داشته باشد ساخته می شد.

نسخه ۳ در این خودرو با پیشرانه ۲.۷ لیتری و مدل ۵ در با پیشرانه با پیشرانه ۳.۴ لیتری ۶ سیلندر عرضه می شد که برای هرکدام گیربکس های ۴ سرعته اتوماتیک و ۵ سرعته دستی قابل سفارش بودند. بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ تویوتا یک نسخه مجهز فول اپشن از مدل ۵ درب را برای فروش گذاشته بود.

پرادو سری J90 با ورود به انگلستان در سال ۱۹۹۶ با نام تویوتا کلرادو بین مردم پرطرفدار شد و جایگزینی برای خودروی تویوتا ۴Runner که فروشی در بازار نداشت محسوب می شد. این اسم به این دلیل روی این خودرو گذاشته شد تا مردم با نسخه بزرگتر تویوتا لندکروزر که در ان زمان با نام لندکروزر آمازون معروف بود و فروش خوبی داشت اشتباه نگیرند و در سال ۲۰۰۳ این اسم از روی خودرو برداشته شد و نام تویوتا لندکروزر بر روی آن قرار گرفت.

B7i8 - تویوتا پرادو: مشخصات و امکانات مدل های مختلف ان

نسل سوم ( ۲۰۰۲ _ ۲۰۰۹ ) J120

با ورود به سال ۲۰۰۲ نسل سوم تویوتا پرادو رونمایی شد. این نسل J120  نامیده شد و برای بهبود رانندگی سیستم تعلیق های جلو این خودرو توسط تویوتا اصلاح شد.

پیشنهاد توسعه این خودرو در سال ۱۹۹۷ مطرح شد و در سال بعد ۱۹۹۸ کار طراحی ان شروع شد. تویوتا از همان پیشرانه های نسل قبلی بر روی این خودرو استفاده می کرد، دو پیشرانه بنزینی ۲.۷ لیتری ۴ سیلندر و ۳.۴ لیتری ۶ سیلندر و یک پیشرانه ۳ لیتری ۴ سیلندر توربوشارژ دیزلی.

در چین یک نسخه جدید از پیشرانه برای این خودرو عرضه شده بود که ۱GR-FE نام داشت و ۶ سیلندر بود. همچنین سیستم ضد سرقت بر روی تمامی مدل های سری J120 به صورت استاندارد نصب شده بود. تویوتا به دلیل توسعه و تقویت های منظمی که بر روی خودروهای خود انجام می داد روز به روز بر تعداد فروش محصولات افزوده می شد. این تغییرات شامل سری J120 هم می شد.

این خودرو در اگوست سال ۲۰۰۴ دو سال بعد از عرضه شاهد تغییر در پیشرانه های خود بود. موتور ۳RZ-FE با یک موتور ۲.۷ لیتری ( ۲۶۹۴ سی سی ) ۲TR-FE جایگزین شد و در ماه جولای همان سال موتور ۵VZ-FE با یک موتور ۴ لیتری ( ۳۹۵۵ سی سی ) ۶ سیلندر V شکل ۱GR-FE تعویض شد که با یک گیربکس ۵ سرعته اتوماتیک در اواخر سال ۲۰۰۵ در دسترس بود.

در امریکای شمالی این مدل با نام لکسوس GX 470 با یک موتور ۴.۷ لیتری ( ۴۶۶۳ سی سی ) ۸ سیلندر V شکل ۲UZ-FE به فروش می رسید.

مدل های دیزلی نیز از دو پیشرانه، یک موتور ۱KZ-TE توربوشارژ بهره که ماکزیمم نیروی تولیدی ان ها (۹۶ کیلو وات ) ۱۲۹ اسب بخار و موتور ۵L-E تنفس طبیعی که نیرویی معادل با ( ۷۰ کیلو وات ) ۹۴ اسب بخار تولید می کرد، بهره می بردند.

در نوامبر سال ۲۰۰۶ تویوتا نسخه جدیدی از پیشرانه دیزلی را معرفی کرد که ( ۱۲۷ کیلو وات ) ۱۷۰ اسب بخار قدرت و ۴۱۰ نیوتن متر گشتاور تولید می کرد و این نیرو را از طریق دو گیربکس ۵ سرعته اتوماتیک و ۶ سرعته دستی به چرخ ها منتقل می کرد.

در اگوست سال ۲۰۰۷ تویوتا پرادو چندین وسیله و تجهیزات ایمنی را دریافت کرد و همچنین توانست ۳ جایزه برای بهترین عملکرد در میان کلاس خودروهای SUV در استرالیا و امریکا دریافت کند. تویوتا در این مدل نیز از سیستم تعلیق های مشترک میان تویوتا ۴Runner و FJ کروزر برای چندین سال استفاده کرده است.

نسخه ۳ درب این خودرو نیز با کد ۱۲۵ به جای ۱۲۰ عرضه شد که دارای مشخصات و ویژگی های یکسانی با نسخه ۵ درب بودند. تنها تفاوت انها وجود پیشرانه ۱KZ-TE برای نسخه ۵ درب بود و مخزن سوخت به حجم ۸۷ لیتر محدود شده بود. این سری از پرادو با ۶ تریم در بازار عرضه می شد ( TZ G selectionTZ_TX Limited_TX_RZ_RX ).

بهترین تریم این خودرو TZ G selection است که ویژگی هایی از قبیل گرم کن صندلی های راننده و مسافر، گرمکن شیشه، سیستم تعلیق قابل تنظیم، سیستم کمک به رانندگی در سر بالایی و سرپایینی، قفل دیفرانسیل مرکزی و… برخوردار است.

oAFQ - تویوتا پرادو: مشخصات و امکانات مدل های مختلف ان

نسل چهارم ( از سال ۲۰۰۹ به بعد ) J150

نسل چهارم تویوتا پرادو که با نام J150 نیز شناخته می شود در اکتبر سال ۲۰۰۹ در بازار عرضه شد. این خودرو در دو مدل ۵ درب و ۳ درب در دسترس بود. مدل ۵ درب در بازارهای جهانی با دو تریم VXL و TXL ارائه می شد که اپشن های زیادی هم برای انها قابل سفارش بود.

این نسخه از پرادو به صورت چهار چرخ متحرک و با گجت ها و سیستم های الکترونیکی زیادی عرضه می شد. این سری از پرادو در بازارهای امریکا در سال ۲۰۱۰ به عنوان لکسوس GX 460 و با تزئینات لوکس فروخته می شد. بر اساس نوع کشور و منطقه زندگی نسل چهارم مجهز به یک چرخ یدکی است که در زیر خودرو یا قسمت درب عقبی خودرو قرار می گیرد.

به عنوان مثال پرادوهای عرضه شده در انگلستان چرخ یدکی در زیر خودرو قرار می گیرد در حالی که در استرالیا و آرژانتین چرخ یدکی روی درب عقب سوار شده است و فضای لازم برای مخزن سوخت کمکی را فراهم می کند و معمولا در کشور هایی این مخزن اضافه می شود که تمایل رفتن به مسافرت های طولانی را دارند. ظرفیت مخزن سوخت نسل چهارم برابر ۱۵۰ لیتر است که در مقایسه با ۱۷۹ لیتر نسل سوم تا حدودی کاهش پیدا کرده است. صندلی های ردیف سوم سه نفری در سری J120 با یک صندلی جدید که فقط دو نفر ظرفیت دارد جایگزین شدند.

پیشرانه استفاده شده در این خودرو همان نسخه های قبلی هستند با این تفاوت که عملکرد گیربکس های اتوماتیک این خودرو از از هدف ماکزیمم صرفه جویی در مصرف سوخت به حداکثر کارایی و بازدهی تغییر پیدا کرده.

در ژوئن سال ۲۰۱۵ تویوتا با اضافه کردن سیستم VVT-I یا زمان بندی متغییر سوپاپ ها توانست قدرت خروجی موتور را ۵ کیلو وات افزایش دهد تا این پیشرانه توانایی تولید ( ۲۰۷ کیلو وات ) ۲۷۸ اسب بخار نیرو و ۳۸۱ نیوتن متر گشتاور را داشته باشد. موتور دیزلی با یک نمونه کوچکتر با نام ۱GD-FTV جایگزین شد. هر دو پیشرانه به یک گیربکس اتوماتیک ۶ سرعته AC60F ساخت آیسین مجهز شدند. فیس لیفت دوم این خودرو در ۱۲ سپتامبر سال ۲۰۱۷ در استرالیا، ژاپن و اروپا عرضه شد.

2013 Toyota Land Cruiser Prado KDJ150R MY13 Altitude 5 door wagon 2015 07 09 01 - تویوتا پرادو: مشخصات و امکانات مدل های مختلف ان

طراحی ظاهری

روند تغییر شکل و فرم ظاهری تویوتا پرادو از نسل سوم به بعد اتفاق افتاد. نسل دوم این خودرو شکل و شمایلی بسیار شبیه به تویوتا لندکروز داشت و در بعضی از بازار ها نیز به جای محصولات این کمپانی عرضه می شد.

اما بعد از مدتی و با عرضه نسل سوم این خودرو با استفاده از پلتفرم جدید شروع به فاصله گرفتن از محصولات این کمپانی کرد و کم کم اسم تویوتا پرادو را بر سر زبان ها اورد. محبوبیت این خودرو در ایران و دیگر کشورها به خصوص عربستان به دلیل قابلیت آفرود سواری ان است. این خودرو متناسب با فضای شهری است و سواری خیلی نرم و خوبی به همراه دارد و در عین حال این قابلیت را دارد که از ناهموار ترین مسیرها عبور کند.

یکی از اصلی ترین ویژگی های ظاهری این خودرو ابعاد بدنه این اتومبیل است. طول، عرض و ارتفاع این خودرو از تویوتا لندکروزر کمی کوچکتر است ولی با این حال نسبت به خودروهای شاسی بلند چینی ابعاد قابل قبولی دارد و فضای خیلی مناسبی را برای سرنشینان فراهم می کند.

نسل سوم و چهارم این خودرو تفاوت های زیادی دارند که اختلاف ابعادی این دو خودرو اولین وجه تمایز این دو نسل است. تویوتا پرادو نسل چهارم از نظر طولی و عرضی، ۴۰ و ۲۵ میلیمتر بزرگتر شده است در حالیکه ارتفاع خودرو چیزی در حدود ۵۰ میلیمتر کاسته شده است. فاصله محوری خودرو نیز از ۲۷۹۰ میلیمتر به ۲۸۵۰ میلیمتر افزایش پیدا کرده است. نمای جلویی خودرو تغییراتی کمی داشته و فقط کمی کشیده تر شده است.

چراغ ها جلو بزرگتر شده اند و جلو پنجره نیز مورد بازبینی قرار گرفته و عبارات نوشته شده PRADO در زیر جلو پنجره نسل سوم برداشته شده است و فقط نشان تویوتا در مرکز ان خودنمایی می کند. چراغ های مه شکن فرم جدید دایره ای به خود گرفته و در قسمت های کناری سپر قرار گرفته اند.

در نمای بغل خودرو اولین چیزی که نظر شما را جذب میکند رینگ های آلومینیومی شش پر به همراه آرم تویوتا در وسط آنها است.  نمای جانبی خودرو تقریبا ثابت مانده است و درب های نسبتا بزرک از مشخصه های اصلی این خودرو به حساب می اید. یک خط برجسته از درب جلویی خودرو تا رسیدن به چراغ های عقب و گلگیر های عقب نسبتا برجسته تنها تغییراتی هستند که تویوتا برای از کمرنگ کردن سادگی این خودرو انجام داده است.

ابعاد درب های جلو بزرگتر از درب های عقب هستند و این ویژگی امکان سوار شدن و خروج از خودرو را بدون مزاحمت برای سرنشینان فراهم می کند. ایینه های جانبی تغییر کرده و با رنگ مشکی و سایز بزرگتری جایگزین آینه های نقره ای نسل قبلی شده اند.

در نمای عقبی خودرو فرم چراغ های عقب تغییر کرده و کوچکتر شده اند و خطوط کرومی رنگ در مرکز درب پشتی جای خود را به یک خط باریک داده اند. در بعضی از مدل ها چرخ یدک خودرو روی درب پشتی نصب می شود که ظاهری نسبتا جالب برای خودرو به همراه دارد. تویوتا همواره سعی کرده که محصولی با کیفیت تولید کند و ظاهری زیبا و شیک را فدای کیفیت نکند. همین اقدام تویوتا سبب شده تا محصولاتش همانند تویوتا پرادو و تویوتا لندکروزر در عین سادگی به خودروهایی محبوب و پر طرفدار در بازار تبدیل شوند.

prado 2 - تویوتا پرادو: مشخصات و امکانات مدل های مختلف ان

در قسمت داخلی نیز تویوتا تمام تلاش خود را کرده تا فضایی راحت و دلنشین برای سرنشینان فراهم کند. به لطف ابعاد ۴.۷۸ متری طول خودرو، ۱.۸۸ متری عرض خودرو و ۱.۸ متری ارتفاع خودرو هیچ محدودیت فضایی در این خودرو وجود ندارد.

طراحی داشبورد کاملا مدرن و به روز می باشد و استفاده از پنل های نقره ای، چوبی در داشبورد و درب ها باعث جذاب تر شدن کابین می شود. اولین قسمت که با ورود به کابین جلب توجه می کند مانیتور این خودرو است که قطب نما، شیب سنج، دما سنج ، ساعت دیجیتال و …  که امکانات لازم برای سفرهای بیابانی و کوهستانی است در اختیار راننده قرار می دهد.

در زیر مانیتور سیستم صوتی خودرو قرار دارد. دریچه های تهویه هوا به صورت موازی در اطراف مانیتور قرار گرفته اند و با رنگ نقره ای از دیگر قسمت ها متمایز شدند.

در کنار سیستم صوتی این خودرو کلید دواری رو مشاهده می کنید که سیستم دنده کمکی این خودرو است همانطور که میدانید خودورهای بیابانی دارای ۲ دیفرانسیل می باشد که قابلیت اعمال نیرو از عقب و کشش از جلو را به طور همزمان به راننده میدهد به همین دلیل است که این تیپ از خودروها قادرند از سطوح شیبدار به راحتی بالا روند.

یکی از ایرادات منفی وارده به کابین پرادو نسل چهارم، کوچک بودن و خارج از دسترس بودن دکمه کامپیوتر سفری آن است که برای تنظیم و پیدا کردن آن باید اندکی خم شوید که در سرعت‏های بالا به هیچ وجه قابل قبول نیست.

صندلی‏ها در مدل جدید به خوبی بدن را در خود حفظ می‏کنند، مزیتی که در نسل قبلی دیده نمی‏شد.  صندلی های خودرو بر خلاف تویوتا لندکروز با روکش پارچه پوشیده شده اند اما با کیفیتی عالی به گونه ای که بعد از گذشت چند سال هیچ ایرادی در ان ها مشاهده نمی شود.

یکی دیگر از تفاوت های این نسل با نسل سوم صندلی های ردیف سوم است. در گذشته این ردیف شامل سه صندلی با قابلیت برداشتن یا حذف از کابین بود اما اکنون تبدیل به دو صندلی جدید شده که تنها قابلیت خواباندن را دارند. بنابراین می‌توان حدس زد که چرا حجم محفظه عقب آن از ۱۷۰ لیتر به ۱۵۰ لیتر در مدل‌های جدید رسیده است.

k6Ue - تویوتا پرادو: مشخصات و امکانات مدل های مختلف ان

عملکرد فنی

این خودرو با مدل های ۳ درب و ۵ درب ۴ سیلندر و ۶ سیلندر عرضه شده که از نسخه های ۴ سیلندر تعداد کمی وارد ایران شده و بیشتر در عربستان و کشور های که مناطق کویری دارند دیده می شود. از این مدل ها نسخه های ۳ درب ۴ سیلندر TXL و ۵ درب ۶ سیلندر VX بیشتر در ایران دیده می شود. مدل VX از یک پیشرانه ۶ سیلندر ۴ لیتری ( ۳۹۵۶ سی سی ) ۲۴ سوپاپ با سیستم پاشش سوخت مستقیم بهره می برد که حداکثر نیروی ۲۷۱ اسب بخار در ۵۶۰۰ دور در دقیقه و حداکثر گشتاور خروجی ۳۸۱ نیوتون متر در ۴۴۰۰ دور در دقیقه را تولید می کند.

 گیربکس استفاده شده در این خودرو یک مدل اتوماتیک تیپ ترونیک ۶ سرعته است که توسط سیستم چهار چرخ متحرک AWD باعث به حرکت در امدن خودرو می شود. حداکثر سرعت این مدل ۲۰۰ کیلومتر در ساعت است و در زمان ۹ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می رسد. مصرف سوخت شهری ان ۹.۳ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر، مصرف سوخت جاده ایی ۱۵.۴ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و سیکل ترکیبی مصرف سوخت این مدل ۱۲.۵ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر است. ظرفیت باک این مدل ( ۸۷+۱۵۰ ) ۲۳۷ لیتر است.

مدل TXL از یک پیشرانه ۴ سیلندر ۲.۷ لیتری ( ۲۶۹۴ سی سی ) ۱۶ سوپاپ با پاشش مستقیم سوخت که توانایی تولید حداکثر توان ۱۶۱ اسب بخار در ۵۲۰۰ دور در دقیقه و حداکثر گشتاور ۲۴۶ نیوتون متر در ۳۸۰۰ دور در دقیقه را دارد بهره می برد.

جعبه دنده اتوماتیک ۵ سرعت این خودرو به کمک سیستم چهار چرخ متحرک و نیروی تولید شده باعث به حرکت درآمدن این خودرو می شود. حداکثر سرعت این خودرو ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت است و زمان دقیقی از ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر این خودرو در دسترس نیست ولی در مقایسه با مدل VX باید بین رنج ۱۱ تا ۱۲ ثانیه باشد. مصرف سوخت ترکیبی این خودرو ۱۲.۴ لیتر در  هر ۱۰۰ کیلومتر است و دارای استاندارد آلایندگی یورو ۵ است.

 برای سال ۲۰۱۸ تویوتا تولید پرادو با پیشرانه ۶ سیلندر ۴ لیتری را کاهش داده و به جای ان از یک پیشرانه‌ی ۲.۸ لیتری توربو دیزل استفاده می کند. این پیشرانه از سال ۲۰۱۵ برای این خودرو در دسترس بوده و مشخصات آن بدون تغییر باقی مانده است. این پیشرانه ۱۷۴ اسب بخار قدرت در ۳۴۰۰ دور بر دقیقه و ۴۵۰ نیوتن متر گشتاور در ۱۶۰۰ دور بر دقیقه تولید می‌کند. کاهش تمایل خریداران به پیشرانه‌ی بنزینی و علاقه‌ی آن‌ها به پیشرانه‌های دیزلی از دلایل استفاده از این پیشرانه برای تویوتا پرادو است.

jLdj - تویوتا پرادو: مشخصات و امکانات مدل های مختلف ان

آپشن ها و امکانات ایمنی

در این قسمت آپشن ها و امکانات موجود در مدل تویوتا پرادو مدل VX که نسخه فول اپشن این خودرو محسوب می شود می پردازیم. تفاوت نسخه های افرود و انرود این خودرو در اپشن های بکار رفته در خودرو است و از نظر ظاهری و پیشرانه تفاوتی با یکدیگر ندارند. کیسه های هوا تعبیه شده در این خودرو ۱۰ عدد است که شامل راننده ، سرنشین کناری ، جانبی ، پرده ای است.

سیستم های ABS , EBD   , TCS , VSC و سیستم تعلیق هوشمند از سیستم های کمک راننده ای این خودرو بشمار می رود همچنین در مدل Off-Road این سیستم‌ها نیز وجود دارند: Multi-Terrain ABS، A-TRC، HAC و DAC. سیستم های حفاظتی شامل قفل مرکزی ، ریموت کنترل ، سیستم کلید ضد سرقت ، سیستم قفل و باز کردن درب ها و روشن شدن خودرو بدون کلید است.

فرمان هیدرولیکی به همراه سیستم هوشمند الکترونیکی فرمان و سیستم حساس به سرعت ، قابلیت تنظیم برقی و نشان دهنده زاویه چرخش چرخها. غربیلک ۴ شاخه لوکس به همراه تنظیم تلسکوپی در ۲ حالت ، دارای ریموت کنترل صوتی از روی غربیلک فرمان و دارای روکش چرمی. دارای سیستم تهویه مطبوع کنترل اتوماتیک و تهویه مطبوع دستی سرنشینان عقب.

سیستم صوتی حرفه ای دارای پورت USB ، AUX ، iPod Cable و ۹ بلندگو. دارای نمایشگر چند منظوره جهت نمایش اطلاعات سفر و اطلاعات راننده ، دارای سیستم آمپر دیجیتال ، مجهز به تنظیم نور صفحه کیلومتر شمار. صندلی های این خودرو مجهز به سیستم هوشمند پشت سری ها برای جلوگیری از صدمات تصادف ، دارای روکش چرم ، صندلی راننده دارای تنظیم برقی و گرمکن دار و دارای حافظه و سیستم گرمکن صندلی کناری است.

صندلیهای عقب دارای روکش چرمی ، پشت سری فعال و هوشمند و دارای قابلیت تا شوندگی برقی هستند. ایینه ها قابلیت تنظیم برقی به همراه راهنمای LED و دارای گرمکن ، آینه وسط با قابلیت الکتروکرومیک ، آیینه های جانبی با قابلیت تا شوندگی دارند.

شیشه های سولار و پنجره های تماما برقی هستند. سیستم سانروف ، چراغ‌های جلو مجهز به سیستم HID و AFS (روشنایی بهتر در جاده و هنگام پیچیدن) – روشن شدن فلاشرها هنگام ترمز ناگهانی – سیستم AVS سفارشی (تغییر حالت رانندگی به Normal، Comfort و Sport) – سیستم VFC در مدل Off-Road – سیستم KDSS – سیستم LSD در دیفرانسیل برای کمک به کم کردن اصطکاک و مصرف سوخت. چراغهای جلو زنون ، قابلیت تنظیم نور چراغها به صورت اتوماتیک ، دارای مه شکن و شیشه شور چراغهای جلو. سیستم روشنایی مه شکن در عقب خودرو. سنسور پارک جلو و عقب ، سیستم کمک در پارک ، سیستم پیشگیری از تصادف به صورت پیش فرض در این خودرو فعال هستند.

 سیستم کروز کنترل ، سیستم کمک رانندگی و قفل گیربکس و دیفرانسیل ، سیستم نگهداری خودرو در سراشیبی ، دارای سه دوربین ، سیستم تعلیق هوشمند ، تنظیم اتوماتیک ارتفاع از سیستم های کمک رانندگی این خودرو محسوب می شوند.

مدل های ۲۰۱۸ این خودرو شامل آپشن های جدید هستند که عبارتند از: سیستم ترمز خودکار اضطراری، کروز کنترل هوشمند، رادار هشدار بین خطوط و چراغ‌های هوشمند خودکار روی این خودرو عرضه می‌کند. سایر تجهیزات جدید این خودرو شامل چراغ‌های LED و روشنایی در روز در مدل‌های GXL، دوربین ۳۶۰ درجه، سیستم هشدار نقطه کور، سیستم هشدار خودروی پشت سری، تهویه‌ی صندلی‌ها، کول باکس، رهیاب ماهواره‌ای، سقف پانوراما و قابلیت انتخاب حالت‌های مختلف رانندگی هستند.

76aA - تویوتا پرادو: مشخصات و امکانات مدل های مختلف ان

نتیجه گیری

این خودرو در هنگام ورود به بازار با استقبال فراوانی مواجه شد و با تریم های مختلفی که عرضه کرده بود حق انتخاب های بیشتری در اختیار خریداران قرارداده بود و فروش نسبتا خوبی را تجربه کرد. مدل های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ دارای نقطه ضعف های مصرف سوخت زیاد ، شتاب کم در مدل ۴ سیلندر ، هندلینگ ضعیف ، رینگ و لاستیک باریک نسبت به طول و عرض بدنه در مدل ۵ در هستند و توانستند در تست تصادف موسسه ( ANCAP ) به ۴ ستاره ایمنی برسند.

تویوتا با به روز رسانی هایی که بر روی مدل جدید این خودرو انجام داد سعی کرد نکات منفی ان را تا حدودی از بین ببرد و پرادو را به خودرویی بی نقص تبدیل کند. مدل های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ با همان مدل های ۳ و ۵ درب عرضه شدند اما با تفاوت های بسیار اساسی در بخش بدنه ، پایداری و ترمز که باعث شده است هم از موسسه SAFE CAR GUIDE و هم ANCAP بتواند ۵ ستاره ایمنی را دریافت کنند.

پایداری بهتر و افزایش هندلینگ خودرو، وجود خطوط و حجم هایی بر روی گلگیرها و کاپوت خودرو که به پایداری بهتر در سرعت بالا کمک می کند، بهتر شدن دقت فرمان نسبت به نسل قبل، کمتر شدن ارتفاع و سواری اسپرت تر نسبت به نسل قبل، امکانات ایمنی و رفاهی فراوان به ویژه در مدل های ۶ سیلندر و کیفیت عالی ادوات داخل کابین از نکات مثبت این خودرو بشمار می روند.

 

 

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.