مهترین حرف اروند پلاک این است که خودرو یک وسیله مکانیکی و غیر قابل پیش بینی است.هر لحظه می تواند دچار نقص برقی یا مکانیکی شود.اصلا به آن اطمینان کامل نداشته باشید و جایی برای بروز اشکالات در نظر بگیرید.و در مرحله بعد انسان یک جسم دارد که راحت دچار خستگی و اشتباه می شود.به اعتماد به اینکه با تجربه هستید و همیشه راننده بوده اید اطمینان نکنید.حال برای بهترین توصیه ها شما را به مشاهده ۸ نکته برتر قبل از سفر دعوت می کنم.
۱ – اساساً به خودرو اعتماد نکنیم، حتی اگر بهترین خودرو را سوار هستیم. مگر ماهیت خودرو چیست: “تکه های آهن که روی چهار تکه لاستیک پُر باد، قرار گرفته اند.” این ماهیت هرگز قابل اعتماد نیست ؛ آنقدر غیرقابل اعتماد که تا کنون بسیاری از سرنشینانش را کشته است. کمی به این موضوع فکر کنیم.
غیر قابل اعتمادترین بخش خودرو هم، “ترمز” آن است که در سرعت های بالای ۹۰، کارایی آن به شدت پایین می آید به طوری که طبق بررسی ها، بسته به نوع خودرو و وضعیت جاده، تا ۶۶ متر بعد از ترمز گرفتن، خودرو همچنان حرکت می کند.
۲ – با احتیاط و طمأنینه رانندگی کردن، نشانه انسان های متشخص است. جمله “من فلان جاده را در زمان اندکی پیمودم” نه هنر است و نه نشانه دست فرمان خوب بلکه می تواند نشانه بی توجهی به جان خود و دیگران باشد، یک بی خردی به تمام معنا.
در سفر ، خود مسیر نیز جزو سفر است و نه فقط مقصد. با سرعتی کمتر از سرعت مجاز برانیم.
۳ – خط ممتد وسط جاده را کارشناسان راه که تخصص شان این است، بعد از بررسی های فنی در برخی نقاط جاده ترسیم کرده اند و معنایش این است که به دلیل “پیچ یا سربالایی جاده”، دید شما محدود است و هر لحظه ممکن است خودرویی از روبرو ظاهر شود و قبل از هر واکنشی تصادف رخ به رخ اتفاق بیفتد. از خط ممتد عبور نکنیم و سبقت غیرمجاز نگیریم.
۴ – موقع خواب آلودگی رانندگی نکنیم. خواب از همه ما قوی تر است و شگردش این است که در یک لحظه که فکرش را نمی کنیم، غافلگیرمان می کند. کمی استراحت در جای امنی در کنار جاده، بهترین حریف خواب آلودگی است.
وظیفه حیاتی سرنشینان نیز مراقبت از راننده است که خوابش نبرد. لااقل یک نفر باید علاوه بر راننده در داخل خودرو، بیدار باشد.
۵ – ابلهانه ترین کار، کورس گذاشتن و کل کل کردن در جاده است. بگذاریم از ما سبقت بگیرند و بروند، جاده که ملک شخصی ما نیست. راحت باشیم و بخندیم.
۶ – به محدوده ۳۰ کیلومتری شهرها که می رسیم یادمان باشد که ۶۲ درصد همه تصادفات در این محدوده رخ داده است. در محدوده “۶۲-۳۰” با دقت و وسواس بیشتری برانیم.
۷ – بسیاری از تصادفات بر اثر بگومگوهای خانوادگی در داخل خودرو صورت گرفته است. حفظ آرامش راننده وظیفه حیاتی سرنشینان است.
۸ – کمربندی ایمنی تا کنون جان هزاران نفر را نجات داده است. حتماً به سرنشینان صندلی عقب هم توصیه کنیم کمربندهای ایمنی را ببندند. آنها هم بعد از تصادف حق زندگی دارند.
یادمان باشد که حادثه فقط برای دیگران نیست. احتیاط نکنیم، بی هیچ تعارفی سراغ ما هم می آید. کاری کنیم که بعد از عید هم دور هم باشیم.